Η "αναγέννηση" των Πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων - Μέρος Α

Η “αναγέννηση” των Πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων – Μέρος Α

Η συντήρηση των φωτογραφικών λευκωμάτων του Ιωάννη Λαμπάκη από τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 (Μέρος 1ο)

 
Γράφει η Άντια Αδαμοπούλου, Συντηρήτρια Έργων Τέχνης & Φωτογραφιών
 
Η απόφαση του συλλέκτη ή του κατόχου ενός αρχείου να παραδώσει το υλικό του στα χέρια ενός συντηρητή έργων τέχνης δεν είναι πάντα αβίαστη.
Την καθιστούν δύσκολη ο αποχωρισμός από το υλικό, συνήθως για ένα εύλογο χρονικό διάστημα από τη μια, αλλά και το κόστος των εργασιών από τη άλλη, ανάλογα με τις φθορές που πρέπει να αντιμετωπιστούν σε κάθε περίπτωση.
Όμως το Αρχείο της Οικογένειας Λαμπάκη (ΑΟΛ) εδώ και χρόνια επιδεικνύει το έμπρακτο ενδιαφέρον του για την κατάσταση διατήρησης της συλλογής του. Άλλωστε οι βασικοί στόχοι του είναι η ανάδειξη, η προβολή και η διάδοση του πνευματικού έργου των αδελφών Λαμπάκη (βλ. Αρχείο Οικογένειας Λαμπάκη)
 
Όπως έχει γίνει γνωστό από τους απογόνους της οικογένειας Λαμπάκη, οι τρεις αδελφοί – Γεώργιος ο βυζαντινολόγος, Ιωάννης ο φωτογράφος και μετέπειτα ιερέας και  Εμμανουήλ ο ζωγράφος -συνεργάστηκαν πολλές φορές στη ζωή τους, βοηθώντας ο ένας τον άλλο στο έργο του.
 
Πιθανολογείται λοιπόν ότι αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας αποτελούν και τα παρακάτω φωτογραφικά λευκώματα.
 
 
Πρόκειται για δύο σπάνια λευκώματα από τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, του 1896.
 
Ο φωτογράφος Ιωάννης Δ. Λαμπάκης, σαφώς πρωτοπόρος για την εποχή του, αφού ουσιαστικά υπήρξε ο μόνος που αποτύπωσε τους αθλητές εν κινήσει και όχι σε στατικές πόζες, όπως έκαναν κατά κόρον οι συνάδελφοί του. Θα πρέπει να τονιστεί ότι πρόκειται για μεγάλο τεχνολογικό επίτευγμα, εφόσον κάτι τέτοιο ήταν πρακτικά πολύ δύσκολο, εάν αναλογιστούμε τον εξοπλισμό που είχαν στη διάθεσή τους οι φωτογράφοι την εποχή εκείνη, δηλαδή. μεγάλες, δύσχρηστες μηχανές, γυάλινα, εύθραυστα αρνητικά, πολύπλοκες διαδικασίες εμφάνισης.
 
Επίσης ο Λαμπάκης φωτογράφησε και τις παράλληλες κοινωνικές εκδηλώσεις των Αγώνων – το γεύμα προς τιμή των ολυμπιονικών στην Κηφισιά, την εκδρομή στο Δαφνί, τον Έλληνα μαραθωνοδρόμο Σπύρο Λούη μέσα σε στούντιο μπροστά από ζωγραφισμένο φόντο, κ.ά.
 
Τα δύο αυτά «δίδυμα» θα λέγαμε λευκώματα – το κόκκινο και το πράσινο-δυστυχώς υπέστησαν τις καταστροφικές συνέπειες μιας πλημμύρας. Το αξιοσημείωτο είναι πως οι επιπτώσεις ήταν διαφορετικές στο κάθε ένα από αυτά, διαγράφοντας μια διαφορετική πορεία συντήρησης.
 

 

Όπως μπορεί να διακρίνει κανείς στις παραπάνω φωτογραφίες προ συντήρησης, το κόκκινο λεύκωμα είναι αυτό που έχει επηρεαστεί σε μεγαλύτερο βαθμό, τόσο όσον αφορά στη βιβλιοδεσία του, όσο και στις ίδιες τις φωτογραφίες.

Η υγρασία, η σκόνη, η κακή ποιότητα του χαρτιού και της κόλλας που είχε χρησιμοποιηθεί για την επικόλληση των φωτογραφιών αποτελούν και τους βασικότερους παράγοντες που τα οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση.
 
Τώρα γιατί τέτοια διαφοροποίηση ανάμεσα στα δύο;
Γνωρίζουμε ότι την περίοδο που πλημμύρισε το Αρχείο, το 1984 περίπου, τα συγκεκριμένα λευκώματα βρίσκονταν μέσα σε μια χαρτονένια κούτα, ακουμπισμένη στο πάτωμα. Οπότε το πιθανότερο είναι ότι το κόκκινο ήταν τοποθετημένο στον πάτο της κούτας και ήρθε σε επαφή με τη στάθμη του νερού, ενώ το πράσινο μάλλον όχι.
 
Στο πρώτο μέρος, είδαμε μερικές από τις ζημιές που είχαν προκληθεί στα δύο αυτά σπάνια λευκώματα του Ιωάννη Λαμπάκη από τους πρώτους Σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα, το 1896.
Στο δεύτερο μέρος, θα παρουσιαστεί η διαδικασία συντήρησης και στην ουσία την προσπάθεια να ξαναγεννηθούν αυτά τα σπάνια λευκώματα, που αποτελούν σημαντικό μέρος της Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας.
 
 
Συνεχίζεται… ΕΔΩ
 
Περισσότερες πληροφορίες για την Άντια Αδαμοπούλου και το έργο της, μπορείτε να βρείτε στις παρακάτω διευθύνσεις. 
 
LinkedIn: Adia Adamopoulou/Greece.
 adiaadamopoulou@yahoo.com
adamop.adia@gmail.com
 
Skip to content