Χρονοδιάγραμμα Γεωργίου Λαμπάκη

Ο Γεώργιος Δ. Λαμπάκης (Γ.Λ.) γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1854 στην Αθήνα, υιός του Δημητρίου Λαμπάκη και της Τήνιας Μαργαρίτας Πλατή/ύ, τρίτος από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας (Ιωάννης, Ελένη, Γεώργιος, Εμμανουήλ).

Φοίτησε στην Εκκλησιαστική Ριζάρειο Σχολή και αποφοίτησε με απολυτήριο το 1876

Με την προστασία του Ναυάρχου Κανάρη συνέχισε τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ). Ξεκινώντας το 1876 μέχρι το 1880 (μια πορεία που γεννήθηκε από την καταγραφή οργάνωση των μαθητικών του βιβλίων). Σε επικοινωνία με το αρχείο του ΕΚΠΑ διαπιστώθηκε πως το πτυχίο της σχολής το παρέλαβε το 1894.

Μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία, στο πανεπιστήμιο της Ερλάγγης από όπου έλαβε τον τίτλο του Διδάκτορος της Χριστιανικής Αρχαιολογίας (1881), υποβάλλοντας διατριβή με θέμα τις “Αι εν Αττική Χριστιανικές Αρχαιότητες” . Στην Γερμανία παρακολούθησε μαθήματα σε πανεπιστήμια του Μονάχου, Λειψίας, Βερολίνου. To 1883 ενώ βρίσκεται ακόμα στο Μόναχο γράφει το “Κανονισμός του Ελληνικού Συλλόγου εν Μονάχω”

Υπήρξε εταίρος της Ακαδημίας των Αρκάδων στη Ρώμη,
της Βυζαντινής Ρωσικής Σχολής,
του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Βιέννης,
των Αρχαιολογικών σχολών σε Μαδρίτη και Λονδίνο.
Τακτικός εταίρος αρχαιολογικών σχολών σε Ελλάδα και Ασία.
Αξιωματικός της Ακαδημίας των Παρισίων.
Μέλος της Διεθνούς Μόνιμης Επιτροπής των Συνεδρίων Συγκριτικής Ιστορίας (Membre du Comite permanent International des Congres d’histoire Comparee).

Στις 23 Δεκεμβρίου 1884, ίδρυσε την Χριστιανική Αρχαιολογική Εταιρεία (ΧΑΕ) και το Χριστιανικό Μουσείο με μια ολιγάριθμη ομάδα λογίων και το 1885 τοποθετήθηκε και πρώτος Γενικός Έφορος Χριστιανικών Αρχαιοτήτων. Στη θέση αυτή ο Γ.Λ. παρέμεινε για ελάχιστο διάστημα καθώς σύντομα προσλήφθηκε ως ιδιαίτερος γραμματέας της Βασίλισσας Όλγας, η οποία και έθεσε την ΧΑΕ υπό την προστασία της.

Θέσεις στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΧΑΕ ανά έτος

Από ένα χειρόγραφο που υπάρχει στο αρχείο φαίνεται πως έχει αρχίσει να εργάζεται στην υπηρεσία της Βασίλισσας Όλγας τo 1884 και διορίζεται από εκείνη ιδιαίτερος γραμματέας της στις 31 Μαρτίου 1898.

Η θέση του βασιλικού γραμματέα άνοιξε για τον Γεώργιο Λαμπάκη νέους ορίζοντες προσφέροντας δύο μεγάλες δυνατότητες: γνωριμίες και ελευθερία κινήσεων

Η συγγραφή του πρώτου βιβλίου του με τίτλο Χριστιανική αρχαιολογία της Μονής Δαφνίου
Ακολουθούν :
Κατάλογος της εν Ζαππείω Εκθέσεως 1891
Έργα Θρησκευτικά 1893
Μελέται, Εργασίαι και Περιηγήσεις των ετών 1892 – 1893 1894
Χριστιανική αγιογραφία των εννέα πρώτων αιώνων (1-842) 1896
Γενική εισαγωγή εις την Χριστιανικήν Αρχαιολογίαν  1897
Η Μονή Δαφνίου: Μετά τας επισκευάς 1899
Χριστιανική Τέχνη. Μέρος Πρώτον: Εισαγωγή εις την Χριστιανικήν Τέχνην 1899
Χριστιανική Τέχνη. Μέρος Δεύτερον: Κατακόμβαι 1900
Χριστιανικαί Κεγχρεαί 1904-1905
Βυζαντινή Πινακοθήκη 1906-1907
Κατάλογος Μουσείου της Χριστιανικής Αρχαιολογίας και τέχνης μετ’ εικόνων 1908
Οι επτά αστέρες της Αποκαλύψεως 1909
Έργα και Κρίσεις επ΄αυτών 1910
Η Γέννησις του Χριστού 1910
Λειτουργικόν Εγκόλπιον 1911
Η Μοναχή Κασσιανή 1912

Είναι η περίοδος που ξεκινάει τις περιηγήσεις. Όπως αναφέρει σε μια απογραφή των εργασιών του με την βοήθεια του Bute ταξιδεύει στην Ιταλία για την καταγραφή των εκεί αρχαιοτήτων το 1898. Τα ταξίδια του αριθμούνται σε (περίπου) 400 απ’ όπου παράχθηκαν οι εξαιρετικά χρήσιμες σημειώσεις που αφορούν την πολιτισμική μας κληρονομιά. Μπορείτε να τα βρείτε χαρτογραφημένα όλα ΕΔΩ

Αποφοίτησε από το ΕΚΠΑ και την Θεολογική Σχολή (Απολυτήριο)

Ήταν η χρονιά που του απονεμήθηκε το παράσημο του Αργυρού Σταυρού του Σωτήρος για την αφοσίωση του στο έργο που εκτελούσε στην Χριστιανική Αρχαιολογική Εταιρεία.

Ο Υπουργός των Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως, Δημήτριος Πετρίδης (Σεπτέμβριος 1836 – 29 Δεκεμβρίου 1896) τον Σεπτέμβριο του 1895 πρότεινε προς το Υπουργείο Εξωτερικών την απονομή του παρασήμου στον Γεώργιο Λαμπάκη για τον ζήλο του, την πείρα του και την δραστηριότητά του στην Χριστιανική Αρχαιολογική Εταιρία.

Από τον οικείο νόμο προβλέπεται ότι το Τάγμα του Σωτήρος απονέμεται σε Έλληνες πολίτες που διακρίθηκαν στην προάσπιση των συμφερόντων της χώρας ή στην προσφορά εξαίρετων υπηρεσιών στο δημόσιο τομέα εντός ή εκτός Ελλάδος

Διετέλεσε Υφηγητής Βυζαντινής ή Χριστιανικής Αρχαιολογίας και Τέχνης στο ΕΚΠΑ στη Θεολογική Σχολή

Δεκέμβριο του 1904 παντρεύεται την Ευθαλία Δημητριάδη. Μαζί κάνουν διάφορα ταξίδια συμπεριλαμβανομένου εκείνου του 1905 στα Ιεροσόλυμα που ήταν όνειρο του Γεωργίου Λαμπάκη.

Διορισμός Λαμπάκη ως καθηγητή Βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής στον Σύλλογο μουσικής και Δραματικής

Ανάθεση εκπαίδευσης του μαθήματος της υμνολογίας στην Βυζαντινή Μουσική Σχολή, στον Γεώργιο Λαμπάκη

Υποβάλει άιτηση στο Υπουργείο των Εκκλησιαστικών και της Δημόσιας Εκπαιδεύσες ως υποψήφιος Καθηγητής στην Φιλοσοφική Σχολή για την έδρα της Βυζαντινής Τέχνης και Βυζαντινής Αρχαιολογίας

Ιδρύθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών η έδρα Βυζαντινής Τέχνης και Πολιτισμού. Από το πρώτο ενθουσιώδες δημοσίευμα του Γεωργίου Λαμπάκη, 29 χρόνια νωρίτερα, μια νέα γενιά αρχαιολόγων έχει ανατείλει

Πεθαίνει πρόωρα σε ηλικία 60 ετών στις 15 Μαρτίου 1914 μετά από πολυετή του ταλαιπωρία ίσως από καρκίνο του στομάχου καθώς βρέθηκαν σημειώσεις από θεραπεία με ενέσιμο φάρμακο κατά του καρκίνου.