“Τυχερά” ευρήματα
Ταξινομώντας την επόμενη γενιά της οικογένειας Λαμπάκη βρήκαμε “τυχερό” υλικό . Δυο λαχεία της εποχής 1926 και 1929. Αναζητήσαμε πληροφορίες για τις εκδόσεις των λαχείων και σας τις παραδίνουμε παρακάτω. Τα λαχεία βρέθηκαν στα προσωπικά αρχεία του Νικολάου Ιωάνν. Λαμπάκη, το τρίτο παιδί του Ιωάννη Λαμπάκη.
1926 Ελληνικόν Λαχείον
Η ιστορία του “Ελληνικόν Λαχείον” και η δημιουργία του το 1926 είναι ένα ενδιαφέρον κεφάλαιο στην οικονομική και πολιτική ιστορία της Ελλάδας της πρώιμης 20ής αιώνα. Η απόφαση της κυβέρνησης του Θεοδώρου Πάγκαλου να παραχωρήσει την έκδοση, διαχείριση και κυκλοφορία του Λαχείου του Στόλου και των Αρχαιοτήτων στην εταιρεία Ελληνικόν Λαχείον Α.Ε., συμφερόντων του επιχειρηματία Μάριου Μοδιάνο, είχε σαφή οικονομική και πολιτική στόχευση.
Η παραχώρηση αυτή έγινε με μια δεκαετή σύμβαση, και σύμφωνα με τους όρους της, το Ελληνικό Δημόσιο εξασφάλιζε έναν σημαντικό οικονομικό όφελος από την εκμετάλλευση του λαχείου. Το 25% των ακαθάριστων εισπράξεων της εταιρείας κατέληγε στο Δημόσιο, ενώ το 50% των καθαρών κερδών από την επιχείρηση παρέμενε στην ελληνική κυβέρνηση, κάτι που ενίσχυε τα δημόσια έσοδα.
Η διαχείριση του “Ελληνικόν Λαχείον” υπό την εποπτεία του Υπουργείου Οικονομικών είχε σκοπό να διασφαλίσει τη διαφάνεια και την ορθή λειτουργία της εταιρείας, ενώ παράλληλα το κράτος είχε τη δυνατότητα να ελέγχει τη διαδικασία διαχείρισης του λαχείου και των κερδών του. Επιπλέον, στην περίπτωση λύσης ή λήξης της σύμβασης, το Δημόσιο είχε το δικαίωμα να εισπράξει το 50% του αποθεματικού κεφαλαίου της εταιρείας, προσφέροντας του ένα επιπλέον οικονομικό πλεονέκτημα.
Το “Ελληνικόν Λαχείον” αποτέλεσε έναν σημαντικό μηχανισμό για την άντληση πόρων για το Δημόσιο, ενώ παράλληλα λειτούργησε και ως τρόπος ψυχαγωγίας και κοινωνικής δραστηριότητας για την ελληνική κοινωνία της εποχής. Τα λαχεία, ιδιαίτερα αυτά που αφορούσαν τα στρατιωτικά και πολιτιστικά θέματα, είχαν μεγάλη απήχηση στην κοινή γνώμη και προσέφεραν τόσο χρηματικά κέρδη όσο και συμβολική αξία, καθώς συνδέονταν με σημαντικά εθνικά και πολιτιστικά θέματα.
Η παραχώρηση της εκμετάλλευσης του λαχείου στην εταιρεία Μοδιάνο υπογραμμίζει τη σχέση μεταξύ ιδιωτικών επιχειρηματιών και κράτους στην Ελλάδα της εποχής, με τον ρόλο του επιχειρηματία να είναι καθοριστικός στην υλοποίηση αυτών των εγχειρημάτων.
1929 Λαχείον του Στόλου και Αρχαιοτήτων της Ελλάδος
Το 1929, το Λαχείον του Στόλου και Αρχαιοτήτων της Ελλάδος ήταν ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή λαχεία που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα. Η ίδρυση και λειτουργία αυτού του λαχείου συνδέεται με την προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να ενισχύσει τα δημόσια έσοδα, ειδικά μετά την οικονομική αναστάτωση που υπήρχε εκείνη την περίοδο, και να προωθήσει την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας.
Το λαχείο αυτό είχε ιδιαίτερη σημασία λόγω του συμβολισμού του και του περιεχομένου του. Σκοπός του ήταν να ενισχύσει τη χρηματοδότηση του Στόλου, αλλά και των αρχαιολογικών έργων και ανασκαφών στην Ελλάδα, που είχαν ιδιαίτερη σημασία για την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας. Καθώς η Ελλάδα εκείνη την εποχή είχε να αντιμετωπίσει και οικονομικά προβλήματα, το λαχείο αποτέλεσε έναν σημαντικό πόρο για τη συγκέντρωση χρημάτων.
Το 1929, η εταιρεία Ελληνικόν Λαχείον Α.Ε., η οποία διαχειριζόταν το λαχείο, είχε αναλάβει την έκδοση και την κυκλοφορία του λαχείου, το οποίο ήταν το αποτέλεσμα της σύμβασης που είχε υπογραφεί το 1926 με την κυβέρνηση του Θεοδώρου Πάγκαλου. Με τον τίτλο του, το λαχείο αυτό προσδιόριζε τον Στόλο και τις Αρχαιότητες ως κύριους αποδέκτες των εσόδων, προσφέροντας έτσι μια ισχυρή εθνική διάσταση, συνδέοντας την οικονομική βοήθεια με την εθνική υπερηφάνεια και την προώθηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας.
Αυτό το λαχείο ήταν ένα από τα πολλά που λειτούργησαν στη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 και του 1930 στην Ελλάδα, τα οποία προσπαθούσαν να κινητοποιήσουν την κοινή γνώμη και να ενισχύσουν την οικονομία μέσα από τον ενθουσιασμό του κοινού για την πιθανότητα κέρδους, ενώ παράλληλα υποστήριζαν σημαντικά έργα. Εκτός από την οικονομική του διάσταση, το Λαχείον του Στόλου και Αρχαιοτήτων της Ελλάδος είχε και κοινωνική λειτουργία, καθώς συνδύαζε την ψυχαγωγία με τη στήριξη εθνικών σκοπών, δημιουργώντας έτσι ένα αίσθημα κοινής εθνικής προσπάθειας.
Το 1929, το λαχείο είχε καταστεί ήδη συνώνυμο με μια δημοφιλή δραστηριότητα, και οι συμμετοχές από το κοινό ήταν πολλές. Παρά την επιτυχία του, η οικονομική κρίση και οι πολιτικές εξελίξεις της εποχής οδήγησαν σε μείωση της αξίας τέτοιων εγχειρημάτων λίγο αργότερα. Ωστόσο, το Λαχείον του Στόλου και Αρχαιοτήτων παρέμεινε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο η Ελλάδα επιχείρησε να χρησιμοποιήσει καινοτόμα οικονομικά εργαλεία για να ενισχύσει τα δημόσια έσοδα και την πολιτιστική της κληρονομιά.
Πηγή : Laxeia.gr
